தோழமை என்றவர் சொல்லிய சொல் ஒரு சொல்லன்றோ?

ஆழ நெடுந்திரை ஆறு கடந்திவர் போவாரோ? வேழ நெடும்படை கண்டு விலங்கிடும் வில்லாளோ? தோழமை என்றவர் சொல்லிய சொல்ஒரு சொல்லன்றோ? ஏழைமை வேடன் இறந்திலன் என்றெனை ஏசாரோ? (கம்ப. குகப்படலம். 2405)

          பரதன் பெரும்படையுடன் வருவதைத் தூரத்திலே இருந்து பார்த்து, ராமனை எதிர்க்கத் தான் வருகிறானோ என்று நினைத்து குகன் சொல்வதாக இந்தக் கம்பராமாயணப் பாடல்.  சந்தத்திற்காக மனதிலே தங்கிய பாடல் - இதன் ஒரு வரியைத் தான் தலைப்பில் பார்த்திருப்பீர்கள்.
         இன்று நண்பர்கள் தினம் இல்லை.  ஆனாலும் என் நண்பர்களுக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் இந்தப் பதிவு.
          சின்ன வயதில் நான் மிகுந்த தாழ்வு மனப்பான்மையுடன் இருந்தேன்.  குடும்ப சூழலும் எதிர்காலம் குறித்த பயமும் முக்கிய காரணங்கள்.  பள்ளியிலும் யாரோடும் நெருங்கிப் பழகவில்லை, கூட்டுக்குள் சுருங்கும் நத்தையாகவும் புத்தகப் புழுவாகவும் இருந்தேன். இதை மாற்றியது முதலில் பள்ளி இறுதி வகுப்பில் கிடைத்த ஒரு தோழி.  விளையாட்டாக அவள் கண்களை நான் பொத்தி யாரெனக் கேட்டபோது, அருகில் இருந்தவள், "அதான், நேத்து அவளோட ஃப்ரெண்டாக இருக்க ஆசைன்னு சொன்னியே" என்று க்ளூ கொடுத்தாள்.  பிறகு கேட்பானேன் - அந்தத் தோழி என் வாழ்க்கையில் முதல் நம்பிக்கைப் பூ;  அவள் குடும்பமும் என் குடும்பமும் பழகும் அளவு நண்பர்கள் ஆனோம்.

         மேலே படிக்கும்போது இருவரும் வெவ்வேறு துறைகளை மேற்கொண்டாலும் நட்பு தொடர்ந்தது.  ஆனாலும் ஒரு சின்னப் பிரிவு இருந்தது. 
         கல்லூரியில் நான் விரும்பிய பாடப்பிரிவு நான் விரும்பிய - என் குடுமபச் சூழலுக்கு ஒத்து வரக்கூடிய  கல்லூரியில் ரிசர்வேஷன் காரணமாகக் கிடைக்கவில்லை - வழிகாட்ட ஆளில்லாமல் மனம் நொந்து, தெரிந்தெடுத்த வேறு பிரிவில் என் கவனத்தைச் செலுத்தியிருந்தேன்.  புது அறிமுகங்களில் ஒருத்தி தன் காதலைப் பற்றியெல்லாம் என்னிடம் பகிர்ந்து கொண்டாள்.  ஒரு நாள், தான் எழுதியதாக ஒரு கவிதையை என்னிடம் கொடுத்தாள் - அவள் காதலனுக்கு எழுதிய கவிதை என்று  நினைத்து வாங்கிப் படித்தால், அது என் நட்பை விழைந்து எழுதிய கவிதை!  அன்று முதல் நாங்கள் இணைபிரியாத நண்பர்கள் ஆனோம் - எந்த அளவுக்கு என்றால் என் கல்யாணத்தில் மூன்றாம் முடிச்சு போட நாத்தனார் ஸ்தானத்தில்  அவள் நிற்கும் அளவுக்கு! அவளால் தான் எனக்கு ஓரளவாகவாவது என் மேலேயே நம்பிக்கையும் வாழ்க்கையை எதிர்நோக்கும் தைரியமும் வந்தது.

         இதையெல்லாம் கடந்து, குடும்பத்தில் இறங்கி, குழந்தைகள் ஓரளவு வளர்ந்து, என் எழுத்துக்கனவுகளுக்காக வலைப்பூவில் நான் எழுத ஆரம்பித்த பின் தான் எனக்கு இன்னும் confidence வந்திருக்கிறது.  போன வருடத்திற்கும் இந்த வருடத்திற்கும் இடையே என் தன்னம்பிக்கை வளர்ந்திருப்பதை நான் நன்றாக உணர்கிறேன்.  இதற்கு என்னை ஊக்கப்படுத்தும் நீங்கள் தான் காரணம்.  உங்கள் அனைவருக்கும் நன்றி!